"Always look on the bright side..."

Ostatnio nasz pies podpierniczył jakiejś Słowaczce kiełbasę. Ubaw miałem, ona też. Stwierdziła że "ne vadi", bo kiełba nie była za dobra. Przypomniał mi się słynny cytat z serialu "Alternatywy 4": "Teodor wypluj, bo się otrujesz", ale nic tam. No i zaraz potem dziewczyna zapytała:

- Ako na neho volate?

Zrozumiałem o co, pyta, ale postanowiłem być dowcipnym odpowiadając:

- Nie wołam na niego, bo i tak jest głuchy, nic nie słyszy.

Było to zgodne z prawdą, ale dodałem, że nazywa się Piksel. Na co dziewczyna:

- A jak odejde od was na spacerze to co?

- Nie odejde, bo jest głuchy, ale nie głupi. Wie, że ja mam jedzenie.

Tak się mu przydarzyło. Ma swoje lata, trzyma się dobrze, ale właśnie słabo już widzi, czasem przypieprzy łbem o latarnię, no i głuchy zupełnie. Oczywiście kiełby i sarny widzi i czuje, jednak to inna rzecz. Smutne, chociaż życiowe i ma też dobre strony. Jak go pozyskiwaliśmy z drugiej ręki, bez większych czy dalej idących intencji zapytałem, czy bardzo się boi huków i petard?

- Łooo, panie, wcale. Mieszkał w Warszawie na Wilczej, to tam Sylwestry tv były. Przyzwyczajony.

Taka gadka handlowa, ale w pierwszego wspólnego Sylwestra stwierdziłem, że bardziej cykającego się huków psa nie widziałem i nie znałem. Nie wychodził na pole przez kilka dni, w kluczowym momencie uciekał do łazienki i wanny, trzeba było go przykrywać ręcznikiem. Do tego roku, czy właściwie już ubiegłego, ale w każdym razie ostatniego Sylwestra. Uznałem że wyjdą z nim na chwilę przed północą na 2 metry, niech się tylko wysika. A ten sru, pędzi dalej. Odeszliśmy od murów, Piksel niucha. Nagle pierdut prawie obok nas jakaś flara, że sam się wystraszyłem. Drugi raz i trzeci to samo, a pies podjarany wącha sobie niewzruszony petardami, mimo że normalnie  wręcz niebo się rozjaśniało jak w dzień. Wtedy do mnie dotarło, że on nie jest już źle słyszący, tylko kompletnie głuchy. Za to z jaką błogością i radością sobie niuchał, mimo petard?