Podróże Salamandrą - portowy komentarz

Podczas kilkudniowego postoju w porcie w Piaskach, w zasadzie to na parkingu portowym, acz dodam też że bardziej to przypomina małą przystań niż wielki port, ustawiliśmy się tyłem do Zalewu Wiślanego. Widzieliśmy więc kutry i wodę budząc się. Co tez ważne, stanęliśmy tuż przy jakichś kontenerach. One dawały duże prawdopodobieństwo, że nikt się nie będzie tamtędy przebijał i chodził nam koło śpiących głów. Ale jednak zdarzało się, z czego sobie niewiele robiliśmy. Zdarzyło się też któregoś rana, niespodziewanie przechodzącego w lekko słoneczne przedpołudnie, kiedy to słodko się jeszcze wylegiwaliśmy. Jakaś rodzinka z małymi dziećmi jednak się przebiła pomiędzy naszym domkiem na kółkach z otwartymi wrotami, a wodą. Usłyszałem jakieś namiętne i namolne:

- Mama, chodź. Mama, coś ci pokażę! Mama, ale chooodź. No choooodź.

Po chwili tuż przed naszymi oczami pokazała się obrastająca w coraz większą konsternację domniemana przeze mnie ta właśnie mama, ktoś mały, którego prawie nie dostrzegałem bo taki niski, jakiś wetknięty nam prawie w nos palec wskazujący małego chłopca i głos:

- Mama patrz, auto z łóżkiem!

Ale mieliśmy ubaw.